| Süleyman Ateş Meali |
|
| Andolsun nefesleriyle (güp güp) ses çıkararak koşan (at)lara,(100:1) | |
| (Tırnaklariyle yerden) Ateş çıkaranlara,(100:2) | |
| Sabahleyin akın edenlere,(100:3) | |
| (Koşarak) Toz koparanlara,(100:4) | |
| Derken bir topluluğun ortasına dalanlara.(100:5) | |
| (Bunlara andolsun) Ki insan, Rabbine karşı çok nânkördür.(100:6) | |
| Ve o da buna şâhiddir.(100:7) | |
| Doğrusu o, malı çok sever.(100:8) | |
| Bilmez mi o, kabirlerde olanlar dışarı atıldığı,(100:9) | |
| Göğüslerde bulunanlar devşirildiği zaman,(100:10) | |
| O gün Rabbleri onların her halini haber almış (gizli ve açık bütün yaptıklarını bilmiş)tir.(100:11) | |
